Dat recommerce vandaag centraal zou staan bij heel wat mode- en lifestylemerken, was 10 jaar geleden ondenkbaar. Vandaag zijn er verschilende elementen die merken uitdagen om de levensduur van hun producten te verlengen door middel van recommerce. We zullen het vervolgens hebben over vier invloedssferen: duurzaamheid, klanten, marktgroei en wetgeving.
Steeds meer consumenten willen dat mode- en lifestyle merken duurzamer worden. Ze eisen dat merken hun negatieve impact op het milieu verminderen of die impact zelfs positief maken. Ze willen oplossingen voor de 5,8 miljoen ton textiel die de Europese consument jaarlijks weggooit - waarvan driekwart wordt gedumpt.[1] Voor meer informatie hierover, zie de whitepaper Is jouw merk klaar voor de verplichte overgang naar circulair textiel?.
Bovendien zijn mensen zich meer gaan bekommeren om de manier waarop kleding wordt geproduceerd. Meer dan ooit tevoren beslissen mensen waar ze mode kopen op basis van duurzaamheid: 67% van de modeconsumenten vindt het gebruik van duurzame materialen een belangrijke aankoopfactor en 63% de promotie van duurzaamheid door een merk.[2] Consumenten geven steeds meer de voorkeur aan duurzame merken en stappen over op merken die ethische en sociale waarden respecteren. Consumenten die zich zorgen maken over duurzaamheid zijn zelfs bereid 15% meer uit te geven aan duurzame opties.[3]
Merken die hun verantwoordelijkheid nemen, merken dat ze een publiek bereiken. Het Deense betaalbare luxemerk GANNI is een van hen. GANNI koos Bleckmann als logistieke partner voor al haar activiteiten in Europa en duurzaamheid en verantwoordelijkheid zijn de leidende principes in deze nieuwe samenwerking.[6]
Recommerce is een duidelijk, oplossingsgericht antwoord op de steeds groter wordende groep consumenten die duurzamer wil leven en kopen. Het doorverkopen van een artikel pakt twee milieuproblemen aan - het eerste is het kunnen genereren van inkomsten uit bestaande producten en het tweede is het verlengen van de levensduur van producten. Het doel van beide is het verminderen van overproductie en het gebruik van nieuwe grondstoffen.
De consumenten zelf veranderen hun gedrag - ze kiezen niet alleen voor duurzame producten, maar kopen ook steeds vaker tweedehands. Op die manier veranderen ze in feite hun koopgedrag om hun ecologische voetafdruk te verkleinen. Aangezien de maximale levensduur van een modeartikel vier tot vijf jaar is, genereert elk individu gemiddeld 90 tot 100 ton afval in zijn leven.
Klanten neigen ook naar tweedehands opties omdat ze een groeiende groep consumenten helpen een unieke stijl aan te boren. Het vinden van een stijl is een van de belangrijkste redenen waarom consumenten tweedehands kopen en het is nog nooit zo eenvoudig geweest om via kleding een uiterlijke expressie te creëren. De grote verscheidenheid aan merken en stijlen op de tweedehandsmarkt stelt klanten in staat tientallen jaren verschillende stijlen, kleuren en seizoenen aan te boren om te kiezen wat hen aanspreekt. Merken die actief worden in de recommerce vergroten hun mogelijkheden om meer artikelen aan meer klanten aan te bieden.
Of het nu om stijlredenen is of een reactie op de milieubedreiging voor onze planeet, de recommerce markt groeit en kan niet genegeerd worden. De tweedehandsmarkt was in 2021 goed voor 96 miljard dollar wereldwijd en steeg een jaar later met meer dan 20 procent tot 119 miljard dollar. De komende jaren wordt een aanzienlijke verdere groei verwacht, waarbij de markt tegen 2026 naar verwachting maar liefst 218 miljard USD waard zal zijn.[6] De tweedehandsmarkt zal daarom naar verwachting binnen vijf jaar verdubbelen.
Onderzoekers berekenden dat het aandeel van tweedehands kleding in de kledingkasten van mensen zal stijgen tot ongeveer 27 procent in 2023.
Merken moeten inspelen op veranderend consumentengedrag en accepteren dat met verbeteringen in bewustzijn, gemak en vraag, wederverkoop een blijvertje is.
Europese en nationale wetgeving dwingt bedrijven steeds meer om circulariteit te bevorderen. De Extended Producer Responsibility (EPR) richtlijn van de Europese Unie is een belangrijke ontwikkeling, omdat dit de meest radicale en vergaande wetgeving voor de textielsector zal zijn.
De EPR-richtlijn verplicht textielbedrijven kleding te sorteren en voor te bereiden voor recycling, verwijderings- of recyclingkosten te betalen en statiegeld- en terugnamesystemen op te zetten. Dit is momenteel al ingevoerd in Frankrijk, en vijf andere landen streven ernaar EPR in de komende twee jaar in te voeren. De merken die willen afwachten of denken dat recommerce niet bij hen of hun klanten past, zullen geen keus hebben. Dat komt omdat merken verantwoordelijk zullen zijn voor de producten die ze maken gedurende hun hele levenscyclus. Lees voor meer informatie hierover onze whitepaper Is jouw merk klaar voor de verplichte overgang naar circulair textiel?.
[1] https://ec.europa.eu/research-....
[2] https://www.mckinsey.com/indus...
[3] https://www.mckinsey.com/indus...
[4] https://press.bleckmann.com/ga...
[5] https://www.statista.com/stati...
[6] https://www.statista.com/stati...
[7] https://www.statista.com/stati...
[8] https://www.bcg.com/publicatio...
[9] https://www.bcg.com/publicatio...
[10] https://www.statista.com/stati...
